Na een tocht met de auto door de sneeuw, stapten we vol spanning het vliegtuig in. Na een vlucht van 10 uur en een uur vertraging begon ons avontuur met enkele blunders (Tine maakte een grap over Hollanders terwijl we erdoor omringd werden (en dit even uit het oog was verloren), Sara's handbagage begaf het, Annabelle werd besmeurd door het gekatapulteerde eten van Sara, Joke was bijna vergiftigd door haar kauwgom die overtijd was).
Na deze toch wel grappige tocht kwamen we het vochtige, warme klimaat van Suriname tegemoet. In de luchthaven van Paramaribo werden we bestormd door allerlei mannen die ons wilden helpen als taxichauffeur en bagagedrager.
Tijdens onze rit naar ons huisje merkten we al vlug dat Suriname een groen land is en er duidelijk een andere rijstijl en verkeerssituatie heerst dan in Belgie (links rijden, bulten in de weg, weinig verkeersborden en bijna geen wegwijzers). De huisjes zien er helemaal anders uit dan in Belgie. Dit alles was voor ons nieuw net zoals we te horen kregen dat we nu niet met 4 waren maar met 8, even wennen maar al bij al is het leuk om nieuwe mensen te leren kennen en ervaringen uit te delen. Ze komen alle vier uit Limburg en een ervan is een jongen. Hij werd door Sherida (de vrouw van Dennis, de huisbaas) gewijd als bewaker van het huis. Dus mama's en papa's: niet ongerust zijn!
Na een heerlijke maaltijd, die Sherida voor ons maakte, kropen we in ons warme! nestje.
Na een nachtje zweten, waren we klaar om met Dennis te ontvluchten van het tijdelijke gebrek aan elektriciteit en water. Negen in een jeep is niet de definitie van comfort. Maar we hebben wel al een stukje van Paramaribo verkend.
Woorden zoals 'wablieft', 'wat zeg je?',... zullen we nog veel moeten gebruiken om duidelijkheid te scheppen in de communicatie want vaak spreekt men hier een mengeling van Surinaams en Nederlands. Het is daarom een grappig taaltje dat soms moeilijk te begrijpen is ('baden' is 'douchen', 'klamboe' is een 'muskietennet',...)
Ook morgen is het een spannende dag omdat we dan kennismaken met het C.P.I., de hogeschool voor lerarenopleiding, en de praktijkmentoren.
Veel liefs,
Tine, Annabelle, Sara en Joke
