Einde week 2 en begin week 3

Amaj, de tijd gaat echt snel. Deze week startten we onze 3de week in Suriname, we zitten al bijna aan de helft van ons verblijf en willen nog vanalles zien, beleven,…

Vrijdag 12 februari kregen we op het C.P.I. les van derdejaarsstudenten. Een groepje vertelde ons over de cultuur van de Hindoestanen, een ander over de Javaanse cultuur. We maakten kennis met hun geschiedenis in Suriname, de typische klederdracht, eetgewoonten,… We proefden dan ook iets typisch Hindoestaans: heel pikante bolletjes waarvan we de naam vergeten zijn en we aten ook iets Javaans: rijst met cocosmelk gepresenteerd op een bananenblad die we moesten opeten met een van bananenblad gemaakt lepeltje. Tussen de voorstellingen van de studenten door, aten we ook ‘sweeties’ van meneer Sweety (een hartige hilarische wiskundeleerkracht van het C.P.I.).

Zaterdag 13 februari maakten we kennis met de ouders van Annabelle. Hun komst werd gevierd met lekkere pralines die ze hadden meegebracht. Hmmmm, die Belgische chocolade in onze mond was als een engeltje dat pipi doet op onze tong. Heerlijk!!
’s Middags hadden we een afspraak met iemand die we vorige week op het verjaardagsfeestje hadden ontmoet. Na een hobbelige rit (met veel koeien en groen langs de weg) kwamen we aan in het district Saramacca. Bij onze aankomst voelde een huisgenoot zich niet goed. Zij keerde samen met 2 andere huisgenootjes terug. Voor hen stond er geen uitstap naar Saramacca maar naar het ziekenhuis op het programma. Wij konden in Saramacca wel genieten van vers kersensap, lekkere rijstgerechten, bacabanna, pasta’s, verse kokosnoten,… De hoofdstad van Saramacca, Groningen, verkenden we door er gezellig te wandelen. We zagen er veel en grote salamanders (ongeveer 30cm), de Saramaccarivier, een (primitieve) gevangenis,… Ook hondje ‘Fifi’, een plaatselijke wollige bewoner, was geïnteresseerd en vergezelde ons op de zandige weg. Daarnaast bezochten we een schooltje met een ervaringsgerichte visie (het tegenovergestelde van de Blijdschool) en twee indianendorpen. Jullie moeten niet aan het stereotiepe beeld denken (pluimen, pijl en boog,…) maar het zijn mensen die naar (onze normen) wat primitiever leven: wonen in hutten of kleine houten huisjes, geen verharde wegen langs de huizen, zwemmen in het nabije kreekje, de dorpelingen staan onder de hoede van een ‘basha’ (een soort van dorpshoofd). We genoten ook even van een plonsje in het kreekje: het zag er vies en bruin uit maar het was toch erg verfrissend!

De dag erna was het zover: onze maagjes broebelden van al dat (darmbevorderend) eten! Er waren toiletten tekort. Maar we lieten dit niet aan ons hart, of beter gezegd aan onze maag, komen en maakten een uitstapje naar ‘White Beach’. Daar genoten we van palmbomen, markoessasap, het lekkere weertje, de hutten met leuke hangmatten, het verkoelende water,… Toen we het water ingingen zakten onze voeten in blubberige modder. We wilden graag een bruin kleurtje (om ons één te voelen met de locals) en kregen we het in ons hoofd om ons lichaam in te wrijven met de vadsige modder. We kregen als gevolg geen bruin kleurtje maar sloegen eerder oranje uit .

Maandag, dinsdag en woensdag gingen we opnieuw naar de praktijkschool. Deze week gaven we elke dag twee lesjes. Ook in de lessen zang en beeld broebelden we er op los: we leerden de kinderen een Broebelbeestlied en lieten hen een Broebelbeest van zoutdeeg maken. Het maken van zoutdeeg was een hele karwei: de dag ervoor fietsten we twee uren rond in de stad op zoek naar zout en blom (=bloem) (in de winkel verklaarde een man ons een beetje gek omdat we de blom niet gingen opeten), met 12kg bloem wiegelden we terug naar huis, ’s ochtends stonden we om 5 uur op om het zoutdeeg te maken om daarna met pak en zak te voet naar school te gaan! De fantastische creaties van de kinderen waren al dat gesleur meer dan waard!
Woensdagnamiddag smulden we nog lekkere poffertjes en reuze-pannenkoeken in het Pannenkoeken- en poffertjescafé.

Sreebi Sweeti (slaapwel)

Tine en Joke

week 2

’s Avonds genoten we van een lekker Parbo-biertje en wat Surinaamse gerechten in het gezellige ‘Zus en Zo’.
Vrijdag 5 februari
Sara en Annabelle hadden geluk en mochten vandaag gaan observeren in de Gijsbertusschool. Ze werden hartelijk ontvangen door de directie en leerkrachten. Het aantal kleuters in één klasje is wel wat wennen: 44 kleuters in één klas is wel erg veel!
Tine en Joke hebben opnieuw in de Blijdschool geobserveerd. Het is nog steeds wennen aan de onderwijsstijl van de leerkrachten.
Na het observeren in de schooltjes aten we een lekkere boterham, besmeerd met een nieuw Surinaams product: ‘worm’-hagelslag.
In de namiddag werkten we nog wat voor school, deden Sara en Annabelle ENORME inkopen en genoten we ’s avonds van lekkere zachte snoepjes.

Zaterdag 5 februari
Vandaag maakten we een boottocht. We spotten dolfijnen, voeren op de Atlantische oceaan, bezochten een expeditie-robinsonachtig strand met graatmagere zwerfhonden, salamanders,vissen met grote ogen en schaarsgeklede bewoners. We brachten ook een bezoekje aan Commewijne waar we Javaanse vrouwen garnalen zagen pellen, kinderen zagen vissen,… We namen er een papegaai op de arm, aten heerlijke versgekapte kokosnoten en andere vruchten en zelf waren we lekkere hapjes voor de muskieten (muggen). Daarna voeren we met de boot verder naar New Amsterdam waar we konden genieten van de lokale lekkernijen (roze kokospannenkoeken, bakabana,…). ’s Avonds konden we shaken op een Creools verjaardagsfeest. En geloof ons, die Creolen kunnen schudden met hun konten als de beste!
Korte samenvatting van de dagen erna
Ter voorbereiding van het eerste lesje werkten Tine en Joke zondag voor school. Wat was het spannend om een eerste lesje te geven de volgende dag. Al bij al was het een positieve ervaring en kijken ze alvast uit wat de andere lessen hen zullen leren… Tine en Joke ervaren alvast dat ze heel inventief moeten zijn om didactisch materiaal te verzamelen. Sara en Annabelle kwamen meer te weten over het reilen en zeilen van het Surinaamse kleuteronderwijs en observeerden deze week. Zij zulllen volgende week starten met het organiseren van enkele activiteiten. Zij zijn momenteel volop op zoek naar een leuke carnaval-outfit (zondag wordt hier immers carnaval én ook valentijn gevierd (ja, ook hier vind je kraampjes vol kussens in hartvormen, knuffelberen, hartjes in de etalages,…))
Ondertussen hebben we ook al in een Surinaams busje gezeten. We voelden ons als sardientjes in een blik: de zeteltjes waren nogal klein en toen we dachten dat de bus vol zat en dus zou vertrekken, bleek dat er nog mensen op de bus konden doordat er nog stoeltjes konden opengeklapt worden en mensen in het ‘gangpad’ konden zitten.

Week 1

MAANDAG - 1 februari 2010
Vandaag stond een eerste kennismaking met het CPI en onze stagebegeleiders op het programma. We mochten plaatsnemen in het bureau van de directeur. Even later kwamen enkele stagebegeleiders bij ons zitten. Daar kregen we te horen van mevrouw BLIJD, dat we op de BLIJDSCHOOL gingen stage lopen. Morgen begint de eerste stagedag voor ons. Voor Annabelle en Sara (en onze andere huisbewoners) bleef hun stageschool een mysterie, want er was nog niets geregeld. Wat is het even wennen aan het trage tempo waarop alles hier verloopt in Suriname. Hierna gingen we met Sherida de stad in om t-shirts te kopen voor het CPI. We moeten namelijk een uniform dragen zodat we niet te hard opvallen in deze meute, wat wel moeilijk zal zijn aangezien we voor de lokale bewoners bleekscheten zijn. Ook eventjes pinnen en een lekker ijsje stonden op het menu. Na even thuis soezen, zijn we ’s avonds gaan eten in een roti- restaurant. Lekker is anders! Jonathan, Ine en Sanne zijn daarna naar de Mc- donalds geweest om frietjes te gaan eten terwijl wij op ze wachten op een gezellig terrasje. Hm… wat een ‘goedkope’ kaart (dachten we). De goedkope cocktailkaart was niet zo goedkoop als we dachten… op de kaart stonden de prijzen niet in SRD’s maar in Amerikaanse dollars. Vandaar dat de ober zo vreemd keek toen we hem veel te weinig geld gaven. Uiteindelijk was het zo erg niet want de cocktails waren overheerlijk en al bij al niet zo duur!

DINSDAG - 2 februari 2010
Onze eerste schooldag! Spannend... Wat een vreemd gevoel toen we de schoolpoort binnenliepen. Al die zwarte kinderen! Even kennismaken met de leerkrachten en daarna wachtten we op mevrouw Blijd. We voelden ons echt wel onwennig en het was alsof we echte ‘groentjes’waren. Ook de leerkrachten waren wat afstandelijk. Even later kwam mevrouw Blijd aan. Ze stelde ons aan enkele leerkrachten voor o.a. aan de onderdirectrice: zij leidde ons rond in de school en introduceerde ons in elke klas. Even wennen aan het vele lawaai, de grote klasgroepen, de strenge leerkrachten die voortdurend klassikaal lesgeven en bijna niet differentiëren,… In de namiddag aten we pannenkoeken, die door Annabelle en Sara gebakken waren. Het was namelijk Lichtmis. Wij zijn toch echte gelovigen hé… vooral meester Jonathan (die voor godsdienst studeert) die er eigenlijk niets over wist! Het was vandaag ook even schrikken. EEN SPIN! De spin (4 cm groot, vuil, behaard en grote poten!) die we in Annabelles kamer gevonden hebben en zogezegd (volgens Dennis) duizenden kleintjes heeft, was aangevallen door een groep mieren. Help… zijn er nog? Een ding is zeker: de spin was een feestmaaltijd voor de mieren. Blijkbaar vieren ze ook Lichtmis!

WOENSDAG - 3 februari 2010
Een tweede dag op de Blijdschool. Gewoon zijn we het nog niet, maar we proberen afstand te houden van ons onderwijssysteem om zo objectief te kijken naar de onderwijscultuur in Suriname. Op deze manier proberen we alles wat te relativeren en rustig te blijven vooraleer we zelf les moeten geven. Wanneer de school gedaan was hebben we vlug wat gegeten, HMMM. Daarna gingen we naar de stad en naar de winkel. ’s Avonds nog even chillen en genieten van de ZELFGEMAAKTE spaghetti.

Groetjes Tine en Joke

DONDERDAG– 4 februari 2010

Hallo iedereen!

Hier zitten we dan, in t’vat, met een lekker markoesa sapje in ons hand.

Vandaag gingen Sara en ik (Annabelle) nog eens naar het CPI om verdere afspraken te maken voor volgende week. Want dan begint onze stage pas, we hebben dus een weekje vertraging gehad. Ondertussen hebben we al wat door dat vertragingen hier wel vaker voorkomen, eigenlijk is het wel grappig dat alles hier zo opt gemak gebeurt.

Naast het ‘andere’ tempo is het ook wennen aan de koude douches waar soms lekker bruin water uit spuit. Verder hebben we ook al kennisgemaakt met de hoofdrolspeler van ‘the green mile’.

De klusjesman van ons huisje was echt een look a like van de zwarte gevangene uit die film.

Naast deze grappige stoten verkennen en genieten we nog volop van het mooie Paramaribo..

Veel liefs, Sara en Annabelle