Einde week 2 en begin week 3

Amaj, de tijd gaat echt snel. Deze week startten we onze 3de week in Suriname, we zitten al bijna aan de helft van ons verblijf en willen nog vanalles zien, beleven,…

Vrijdag 12 februari kregen we op het C.P.I. les van derdejaarsstudenten. Een groepje vertelde ons over de cultuur van de Hindoestanen, een ander over de Javaanse cultuur. We maakten kennis met hun geschiedenis in Suriname, de typische klederdracht, eetgewoonten,… We proefden dan ook iets typisch Hindoestaans: heel pikante bolletjes waarvan we de naam vergeten zijn en we aten ook iets Javaans: rijst met cocosmelk gepresenteerd op een bananenblad die we moesten opeten met een van bananenblad gemaakt lepeltje. Tussen de voorstellingen van de studenten door, aten we ook ‘sweeties’ van meneer Sweety (een hartige hilarische wiskundeleerkracht van het C.P.I.).

Zaterdag 13 februari maakten we kennis met de ouders van Annabelle. Hun komst werd gevierd met lekkere pralines die ze hadden meegebracht. Hmmmm, die Belgische chocolade in onze mond was als een engeltje dat pipi doet op onze tong. Heerlijk!!
’s Middags hadden we een afspraak met iemand die we vorige week op het verjaardagsfeestje hadden ontmoet. Na een hobbelige rit (met veel koeien en groen langs de weg) kwamen we aan in het district Saramacca. Bij onze aankomst voelde een huisgenoot zich niet goed. Zij keerde samen met 2 andere huisgenootjes terug. Voor hen stond er geen uitstap naar Saramacca maar naar het ziekenhuis op het programma. Wij konden in Saramacca wel genieten van vers kersensap, lekkere rijstgerechten, bacabanna, pasta’s, verse kokosnoten,… De hoofdstad van Saramacca, Groningen, verkenden we door er gezellig te wandelen. We zagen er veel en grote salamanders (ongeveer 30cm), de Saramaccarivier, een (primitieve) gevangenis,… Ook hondje ‘Fifi’, een plaatselijke wollige bewoner, was geïnteresseerd en vergezelde ons op de zandige weg. Daarnaast bezochten we een schooltje met een ervaringsgerichte visie (het tegenovergestelde van de Blijdschool) en twee indianendorpen. Jullie moeten niet aan het stereotiepe beeld denken (pluimen, pijl en boog,…) maar het zijn mensen die naar (onze normen) wat primitiever leven: wonen in hutten of kleine houten huisjes, geen verharde wegen langs de huizen, zwemmen in het nabije kreekje, de dorpelingen staan onder de hoede van een ‘basha’ (een soort van dorpshoofd). We genoten ook even van een plonsje in het kreekje: het zag er vies en bruin uit maar het was toch erg verfrissend!

De dag erna was het zover: onze maagjes broebelden van al dat (darmbevorderend) eten! Er waren toiletten tekort. Maar we lieten dit niet aan ons hart, of beter gezegd aan onze maag, komen en maakten een uitstapje naar ‘White Beach’. Daar genoten we van palmbomen, markoessasap, het lekkere weertje, de hutten met leuke hangmatten, het verkoelende water,… Toen we het water ingingen zakten onze voeten in blubberige modder. We wilden graag een bruin kleurtje (om ons één te voelen met de locals) en kregen we het in ons hoofd om ons lichaam in te wrijven met de vadsige modder. We kregen als gevolg geen bruin kleurtje maar sloegen eerder oranje uit .

Maandag, dinsdag en woensdag gingen we opnieuw naar de praktijkschool. Deze week gaven we elke dag twee lesjes. Ook in de lessen zang en beeld broebelden we er op los: we leerden de kinderen een Broebelbeestlied en lieten hen een Broebelbeest van zoutdeeg maken. Het maken van zoutdeeg was een hele karwei: de dag ervoor fietsten we twee uren rond in de stad op zoek naar zout en blom (=bloem) (in de winkel verklaarde een man ons een beetje gek omdat we de blom niet gingen opeten), met 12kg bloem wiegelden we terug naar huis, ’s ochtends stonden we om 5 uur op om het zoutdeeg te maken om daarna met pak en zak te voet naar school te gaan! De fantastische creaties van de kinderen waren al dat gesleur meer dan waard!
Woensdagnamiddag smulden we nog lekkere poffertjes en reuze-pannenkoeken in het Pannenkoeken- en poffertjescafé.

Sreebi Sweeti (slaapwel)

Tine en Joke